Komorowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ostrowskim, w gminie Ostrów Mazowiecka. Do 1954 roku w gminie Komorowo. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ostrołęckiego.
W Komorowie urodził się Bronisław Dembowski – polski biskup rzymskokatolicki, profesor Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, biskup diecezjalny włocławski w latach 1992–2003, od 2003 biskup senior diecezji włocławskiej.
W Komorowie urodził się również Zbigniew Kuźmiuk (ur. 1956), ekonomista, od r. 2011 poseł na Sejm VII kadencji z ramienia partii Prawo i Sprawiedliwość, były marszałek województwa mazowieckiego (1999-2001).

Płk. Ludwik Bociański zapisał się wyjątkowo dobrze w dziejach szkoły. Za jego komendantury w Komorowie powstały m.in.: ośrodek sportowy, basen odkryty,  mauzoleum podchorążych oraz 20 pomników polskich królów, hetmanów i bohaterów narodowych m.in. imponujący pomnik konny Marszałka Józefa Piłsudskiego. W latach powojennych pomnik Marszałka został zburzony przez władze komunistyczne. Odbudowano go dopiero w 1999 r. z inicjatywy Koła Przyjaciół SPP.

Historia Komorowa
     Początki wsi Komorowo sięgają wieku XIII, wtedy to opat zakonu Cystersów Engielbert w 1290r. dokonał wymiany dóbr z arcybiskupem gnieźnieńskim Jakubem II. Na mocy tej umowy dobra Komorowa podlegały od tej pory arcybiskupstwu gnieźnieńskiemu przez blisko 200 lat.
     W 1480 roku synowie Felisława Komorowskiego, Bieniasz i Jan nabyli część Komorowa, a w cztery lata później stali się właścicielami całości. Liczebne powiększenie się rodziny Komorowskich spowodowało rozdrobnienie majątku. Dopiero w 1634 roku dobra znalazły się znów w jednym ręku. Aleksander Komorowski, syn Andrzeja wykupił cały majątek, jednakże wkrótce jego spadkobiercy sprzedali go Leonowi Bukrabowi.
     W 1675 roku Komorowo znów zmieniło właściciela, został nim Ludwik Zieliński.  Za rządów jego potomka Antoniego Zielińskiego dobra znacznie się powiększyły i w 1864r. Komorowo liczyło już 10153 morgi ziemi.
     Budowę pałacu, parku i sadu rozpoczął w 1890r. kolejny właściciel Komorowa Stanisław Skarżyński, który to 19.III.1908r. sprzedał dwór Janowi Niewęgłowskiemu. Majątek pozostawał jego własnością, aż do września 1939r. Całym majątkiem zarządzała Zofia Grzymała, która to otrzymała wyżej wymienione grunty w sierpniu 1908r. w arendę.
     Obszar Komorowa, gęsto pokryty lasem, był w czasie zaborów miejscem postoju oddziałów partyzanckich. Chwalebną postawą męstwa i patriotyzmu wykazali się mieszkańcy Komorowa w roku 1863, biorąc udział w jednej z największych bitew Powstania Styczniowego, która miała miejsce między Jeleniami a Stokiem. W walce tej rozbito kolumnę carską księcia Tichomirowa. Wojskami  powstańczymi dowodził płk Ignacy Mystkowski. Była to jedna z największych bitew w naszym rejonie.
     31 XII 1866r. został powołany do życia powiat Ostrowski. Komorowo w nowym podziale administracyjnym otrzymało status jednej z dwunastu gmin wiejskich. Na czele gminy stanął polski wójt A. Jasiński.
     Utworzenie gminy Komorowo umożliwiło założenie w 1898 roku trzyoddziałowej szkoły gminnej, a w rok później pierwszej w powiecie ostrowskim biblioteki publicznej, która liczyła w dniu otwarcia 232 książki w tym: 140 polskich i 92 rosyjskie.
     W latach 1891-1893 na terenie Komorowa władze carskie rozpoczęły budowę koszar wojskowych zwanych „Sztabem Saltinowskim”, w którym to stacjonowały 2 pułki piechoty-23 Niżowski Pułk Piechoty gen. feldm. Sałtykowa i 24 Sybiryjski Pułk Piechoty. Do koszar przylegało osiedle rodzin wojskowych i cywilnych nazywane od nazwiska carskiego naczelnika powiatu - Kiryłówką. W tym okresie na terenie wsi wybudowano linię kolejową Małkinia - Ostrołęka.
     W czasie Rewolucji 1905 roku teren Komorowa stał się miejscem licznych manifestacji patriotycznych m.in. w grudniu tegoż roku przyjęto uchwałę o wprowadzeniu do szkół i urzędów języka polskiego.
     W okresie I wojny światowej koszary były zajmowane przez tylne oddziały wojsk niemieckich walczących na froncie wschodnim. Okres ten był szczególnie uciążliwy dla mieszkańców Komorowa.
     W okresie międzywojennym w koszarach stacjonowały wojska polskie: Szkoła Podchorążych Piechoty (przy szosie ostrołęckiej ) i 18 Pułk Artylerii Lekkiej (przy szosie różańskiej). Przejściowo koszary zajmowały w 1917r.- 5 Pułk Piechoty Legionów, w 1918 r. - 86. Pułk Piechoty, w 1919 r.; 1. Pułk Piechoty Legionów, 5. Pułk Piechoty Legionów (ponownie) oraz 85. Pułk Strzelców Wileńskich, w 1920 r. - 84. Pułk Strzelców Poleskich; w latach 1921-1926 - 71. Pułk Piechoty przeniesiony następnie do Zambrowa.
     Ze szkołą Podchorążych Piechoty związane są nazwiska: gen. Mariana Kukiela, gen. Stefana "Grota" Roweckiego, mjr Henryka Sucharskiego i kpt Władysława Raginisa.
     8 września 1939r. Komorowo znalazło się pod okupacją hitlerowską i zostało włączone do Generalnej Guberni (dystrykt Warszawski). Na terenie koszar Niemcy utworzyli obozy dla jeńców wojennych i wojskowy obóz odzieżowy.
     Jesienią 1941 roku zaczął funkcjonować Stalag 333, w którym więziono szeregowych i podoficerów radzieckich. Stalag 333 - Ostrów istniał do listopada 1943r. W tym okresie śmierć poniosło w nim 43 tys. jeńców radzieckich. Wszyscy, którzy pomagali więźniom trafiali do niemieckich katowni w Ostrowi: „Browar”- siedziba gestapo (dziś Szkoła Podst. Nr.1) i "Czerwoniak"- więzienie policyjne (dziś budynek naprzeciwko Poczty).
     Wieś Komorowo została wyzwolona 28 VIII 1944r. Komunikat Wojenny z tego dnia donosił: „Na południe od Łomży wojska radzieckie złamały opór nieprzyjaciela, opanowały ważny węzeł komunikacyjny, wyzwoliły Ostrów Mazowiecką oraz 50 innych miejscowości m.in. /... / Komorowo /... / ".
     W czasie podziału administracyjnego w 1954 roku utworzono w Komorowie Starym nową gromadę i Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej. Na podstawie uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie gromada Komorowo Stare obejmowała 5 wsi: Antoniewo, Komorowo, Lubiejewo Nowe, Lubiejewo Stare i Stok.
     W 1971 roku została powiększona do 16 wsi: Antoniewo, Komorowo, Koziki, Koziki Majdan, Lipniki, Lubiejewo Nowe, Lubiejewo Stare, Pałapus Włościański i Szlachecki, Popielarnia, Pólki, Rogóźnia, Sielc, Stok, Sulęcin Kolonię i Zakrzewek.
1 stycznia 1973 roku gromada ta została włączona do nowo utworzonej gminy Ostrów Mazowiecka i woj. ostrołęckiego.

Rejestr zabytków

Zespół:dworski z 2 poł. XIX w., nr rej.: A-519 z 27.04.1984 i z 23.05.1984

Basen odkryty. Dziś już zarośnięty drzewostanem.

Przedwojenny pomnik Marszałka Piłsudskiego.

Odbudowany nowy pomnik

Postać walczącego ze smokiem dziś i dawniej.

Z historii szkoły
1898 - powstanie trzyoddzia­łowej szkoły gminnej;
1915 - czteroklasowa szkoła na sku­tek działań I wojny światowej zo­staje zniszczona, uczniowie do 1924 roku uczą się po domach;
1924-1926 - trwa odbudowa prze­kazanego na cele edukacyjne spa­lonego budynku Urzędu Gminy;
1926 - pierwsze zajęcia w no­wym budynku szkolnym, stojącym do dnia dzisiejszego;
1932 - nadanie szkole sztandaru;
1939 – konfiskata i spalenie na dzie­dzińcu szkolnym podręczników
do zabronionych przedmiotów, dzienników i sztandaru szkoły;
1944 - wznowienie zajęć lekcyjnych po wojnie;
1955 - szkoła kupuje radio lam­powe;
1961- szkoła za nagrodę w kon­kursie oszczędzania w SKO ku­puje telewizor;
1974 - do szkoły doprowadzona zostaje bieżąca woda i zainstalo­wane centralne ogrzewanie;
1981- do szkoły dobudowano szat­nię;
1992 - szkoła nawiązuje ścisłą współpracę z Jednostką Wojskową w Komorowie;
1997 - inauguracja roku szkol­nego w odbudowanej części;
1998 - oddanie do użytku nowej sali gimnastycznej;
2008 - przy szkole powstaje boi­sko ze sztuczną nawierzchnią;